Absolute Duo

<<เปลวเพลิง>> --- อาวุธที่ก่อร่างวัตถุจากวิญญาณด้วยพลังแห่งแห่งจิตใจ ผม โคโคโนเอะ โทโอรุ ได้รับพลังนั้นซึ่งกล่าวกันว่ามีทุกพันคน จะมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้นผมจึงได้ตัดสินใจที่จะเข้าเรียนยังวิทยาลัยโคเรียวซึ่งเด่นในเรื่องของ <<เปลวเพลิง>> และยังเป็นโรงเรียนสอนเทคนิคการต่อสู้อีกด้วย แต่ด้วยเหตุผลบางประการ <<เปลวเพลิง>> ของผมไม่ได้ปรากฏรูปออกมาเป็นอาวุธ แต่เป็นเครื่องป้องกัน นั่นก็คือ <<โล่>>

ไลท์โนเวลญี่ปุ่นโดยอาจารย์ผู้แต่ง Hiiragi Takumi และงานภาพโดย Asabu Yuu ภายใต้การสิทธ์การตีพิมพ์โดย MF Bunko J.

----------------------------------------------------------------

<<Absolute Duo>> ------.

ผมไม่มีแม้แต่เวลาที่จะมาถามถึงความหมายของคำๆ นี้

“-------อั๊ก!!”

ตราประทับที่เรียกว่า <<Astar (รอยสลักแห่งดวงดาว)>>  ปรากฏบนแผ่นอกของผม พร้อมกับปลดปล่อยไอร้อนที่รุนแรงออกมา

ด้วยไอร้อนที่รุนแรงส่งผ่านไปทั่วร่างกาย ทำให้ผมหายใจติดขัดเอามากๆ

ประสาทสัมผัสทั่วร่างกายบิดงอไปมา เหมือนกับถูกเปลวเพลิงจากนรกแผดเผา

ยังก็แล้วแต่ นี่คือพิธรกรรม

พลังที่ยิ่งใหญ่เหนือมนุษย์ ----- ขั้นตอนที่จะรับเอาพลังงานบริสุทธิ์ของ <<Luciful (แสงพิสุทธิ์)>> เข้ามาสู่ร่าง

“อุ๊ก...อ่า...อ๊ากกกก!”

ผมได้กรีดร้องออกมา แสดงถึงความเจ็บปวดที่เนื้อหนังและกระดูกได้ถูกแผดเผา

เรียกได้ว่า ทั่วทั้งร่างกายนั้นถูกปกคลุมไปด้วย <<เปลวเพลิง>>

แต่ผมจะยอมหยุดแค่นี้ไม่ได้

เพราะว่าผมจะไม่ได้รับในพลังที่ต้องการหากไม่สามารถอดทนต่อ <<เปลวเพลิง>> นี้ได้

(ผม...ผมมีเป้าหมายที่ต้องทำให้สำเร็จ!!)

ใช่แล้ว ผมจะไม่ยอมหยุดจนกว่ามันจะสำเร็จ

และด้วยเหตุผลนี้ ผมจะต้องควบคุม <<เปลวเพลิง>> ที่บ้าคลั่งนี้ให้จงได้

ไม่สิ ผมต้องทำได้แน่

เพราะว่า <<เปลวเพลิง>> นี้ ------- คือ <<วิญญาณ>> ของผม

“โอ้วววววววว!!”

ผมตะโกนออกไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี แล้วยกกำปั้นที่ห่อหุ้มไปด้วย <<เปลวเพลิง>> ของผม

“<<จงลุกโชน>>!!”

สิ่งนั้นตอบสนองต่อ <<วจนะจำเพาะ>> จากนั้น <<เปลวเพลิง>> ที่ห่อหุ้มไปทั่วร่างกายของผมได้ลุกโชนยิ่งขึ้นไปอีก จนเหมือนกับจะแผดเผาตัวผมให้เหลือเพียงธุลี ล้อมรัดรอบแขนของผมเหมือนกับงู แล้วสาดแสงสว่างจ้าออกมา

“อึก...!”

ด้วยแสงสว่างนั้น ดวงตาของผมไม่อาจที่จะทนรับแสงไว้ได้และ------

ในที่สุดแสงนั้นก็ดับลง ผมจึงลืมตาขึ้นสังเกตที่แขนของตัวเอง แล้วก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น

<<เปลวเพลิง>> ของผมเปลี่ยนไปกลายเป็น <<โล่>>

“นี่คือ <<เปลวเพลิง>> ของผม...?”

“<<Irregular (สิ่งซึ่งผิดเพี้ยน)>> นั่นคือชื่อที่ฉันนิยาม”

บุคคลซึ่งคอยดูตัวผมอย่างเงียบๆ มาตลอดจนกระทั่งคำพูดสุดท้ายที่ผมพูดออกมา

ทั้งชั่วร้าย และอัปมงคล

เป็นคำที่ผมนึกได้เมื่อมองดูเด็กสาวตัวเล็กในชุดโกธิคนี้

<<Irregular>> ------ มีเพียงเหตุผลเดียวเบื้องหลังคำกล่าวของเด็กหญิง

โดยตามปกติแล้ว <<เปลวเพลิง>> เคยถูกนิยามว่าเป็น <<วิญญาณ>> ซึ่งก่อร่างขึ้นเป็นอาวุธ

เพียงแต่ว่า สิ่งซึ่งก่อร่างวัตถุขึ้นมาที่แขนขวาของผม กลับกลายเป็นเครื่องป้องกันไม่ผิดแน่

เนื้อเหล็กซึ่งทั้งหนัก หนา และแข็งแรงนี้ ให้ความรู้สึกแข็งแกร่งจนไม่สามารถที่จะแตกหักหรือทะลุผ่านไปได้เป็นแน่

(แดกดันกันจริงๆ)

สำหรับตัวผมซึ่งไม่สามารถที่จะปกป้องอะไรได้เลย กลับได้รับ <<โล่>> อันเป็นสัญลักษณ์แห่งการป้องกัน

ทำให้พาลนึกถึงเรื่องในอดีตที่ไม่สามารถจะย้อนกลับไปได้ -----------

เด็กสาวในชุดคลุมสีดำก็ได้หยุดผมที่กำลังอยู่ในภวังค์

“ไปได้แล้ว ไปยังเส้นทางที่ <<โล่>> นั้นจะนำพาคุณไป... แล้วฉันจะคอยเชยชม”

ในระหว่างที่เสียงหัวเราะของเธอดังก้อง เด็กหญิงก็ค่อยๆ เลือนหายไปกับความมืด

หลงเหลือไว้เพียงความเงียบงัน

และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของผม ----- เรื่องราวของ โคโคโนเอะ โทโอรุ